De Goorse Molenwiek

Als we kijken naar onszelf,

als we kijken naar een mens,

dan schamen we ons om wat we denken,
dan schamen we ons om wat we doen,
dan schamen we ons om wat we zien,
dan schamen we ons om wat we zijn...

 

Rauw Zwart gaat over zes jongvolwassenen die zich hebben ingeschreven voor een onbekend spel waarvan ze de spelregels niet kennen. Ze worden opgesloten in een huis zonder luxe, afgesloten van de buitenwereld. Echter blijven instructies over het spel uit. Verveling en onderlinge wrevel onstaat en mag dat nu de voedingsbodem van het kwaad zijn.

 

De uitvalsbasis voor deze psychologische thriller is 'het existentialisme'. Van de hoofdelementen, als ook citaten van de belangrijkste filosofen uit deze stroming zoals Kierkegaard, Nietzsche en Sartre, werd een conclusie gemaakt als onderwerp van Rauw Zwart. Is deze conclusie volledig? Lijkt ons utopisch. Is deze conclusie verkeerd? Nee.

 

"We worden geboren, we lopen rond op deze wereld zonder doel en we sterven. Dat we er zijn is louter toevallig en dat maakt ons bestaan absurd. Als we dit niet onderogen durven te zien zijn we toegewezen om te vluchten. Vluchten van het leven of vluchten in onze geestelijke mogelijkheden en een eigen ethos opbouwen van onze daden." 

Maar wat als deze ethos niet strookt met onze al eerder opgebouwde normen? Wat als de enige uitweg indruist tegen onze steeds aangeleerde waarden? We voelen ons vuil, we schamen ons om sommige gedachten, we schamen ons om onze daden, we schamen ons zelfs om deze vuiligheid van de mens te zien…
Het is deze walging, deze guurheid, deze rauw donkere sfeer die we in dit theaterstuk willen weergeven in een verhaalvorm wat in eerste instantie een thriller is en blijft.

Met Rauw Zwart brengen we een sfeer, een spel, een verhaal,… dat anders is dan het ludieke, ontspannende 'volkstheater' dat ons publiek doorsnee te zien krijgt. Hoewel wij in het verleden al reeds lieten zien dat we niet vies waren om zijpaden te bewandelen.
Soms kan, mag en moet het eens wat anders zijn. Vernieuwing is belangrijk. Dat houdt de spelers, het spel en het theater zelf fris. We willen laten zien dat amateurtheater ook serieus, pakkend en zelfs wrang kan zijn. En is dat niet "de kracht van theater". Als we op TV beelden zien die ons choqueren zappen we weg, in het theater confronteert men zijn publiek.

Dat onze jongeren meegroeien met hun generatie is tijdens dit stuk opnieuw duidelijk geworden. Als ondertussen jongvolwassenen slagen zij in hun leven allerlei nieuwe wegen in. Ook in het theater is het tijd voor nieuwe paden te bewandelen. En daarom werd speciaal voor hen Rauw Zwart geschreven.

In deze existentialistische psychologische thriller moeten de spelers zichzelf blootleggen samen met een donkere kant van de mensheid. Het vraagt veel moed en maturiteit om diep te gaan graven naar zulke gevoelige en onbekende facetten van ons als mens.