De Goorse Molenwiek

Er was eens...

...een stel kinderen dat door hun ouders wordt achtergelaten in een bos... Door de crisis was er geen geld meer voor eten te kopen of zoiets. Dat kan. Maar moet ge dan uw kinderen in een bos achterlaten? Ik vind dat onverantwoord. Een beetje ouder moet toch weten dat z’n kind een schakel wordt in de voedselketen. Dat het gevaar loopt te worden verslonden door wolven, rosse mieren en ander bosfauna. De kleinste van de hoop steelt dan nog een paar schoenen van iemand... ZOUDE UW KINDEREN NIET EERST OPVOEDEN VOORDAT GE ZE IN EEN BOS ACHTERLAAT!

En voor wat steelt die schoenen? Awel, geen gelaarsde kat die dat weet. Om te beginnen zijn ze al veel te groot voor’t ventje. Zijne uitleg is dan dat hij met die grote schoenen rapper thuis is. WAT GAAT DIE THUIS DOEN? DAAR IS GEEN ETEN!

...een ander stel, een broer en zijn zus, komen ook in een bos terecht. Da’s normaal, vroeger was er veel meer bos dan nu. Ze zien daar een huisje van een oud madammeke... EN ZE BEGINNEN DAT HUISJE OP TE ETEN! En dan verschieten ze dat dat menske kwaad wordt. Allee, stel u zelf nu eens voor: Ge hebt bij Claes Center juist nieuw peperkoeken dakpannen en marsepeinen luiken voor aan de vensters gekocht en dan komen er zo twee hooligans en die beginnen daar lekker van te snoepen. Dat is toch om uit uw zevenmijlslaarzen te schieten zeker?

Akkoord, dat jongetje opsluiten om vet te mesten en het daarna willen braden in een oven, dat is misschien een beetje overreageren, maar toch...

...daar loopt dan ook nog een klein, misvormt en gefrustreerd ventje rond, die er mee dreigt uw kind af te pakken als ge z’n naam niet weet. Nee, niet Ben Crabbé... Ge zou uw kindje al kwijt zijn gij...

Een moeder stuurt haar dochtertje naar de oma, die ziek is. Dat is heel goed, dat is een werk van barmhartigheid, ik kan dat alleen maar aanmoedigen. Maar die oma woont aan de andere kant van het bos. Weer dat bos... En om op te vallen tussen het groen doet ze dat kind een rode jas aan met een rood kapje. Maar verdorie in’t bos moet ge niet opvallen. Hebt ge al ooit een jager of een boswachter gezien met een rode jas? En waar, denkt ge, dat ne wolf op let?!? Juist... Ja!

Eén of ander kieken wil een prins leren kennen. Hoe heet ze nu weer? Nee, niet Wendy Van Wanten... ik weet het niet meer. Allee, die prins geeft een fuif, maar ‘t meisje mag er niet naartoe van haar stiefmoeder. Er moeten eerst nog enkele huishoudelijke taken afgewerkt worden. Ik vind dat normaal, bij ons thuis is dat ook: eerst het werk en dan het plezier. Wat er dan gebeurt weet ik niet. Heeft dat kind iets verkeerd gegeten of wat... Maar ineens ziet die feeën en pompoenen die veranderen in koetsen. Muizen worden paarden en een hond wordt koetsier. In ieder geval, tegen alle regels in, gaat ze toch naar die fuif. En dat ons Heer straft als ge niet luistert wordt hier nog maar eens bewezen...

Wanneer ze hals over kop moet vertrekken om op tijd thuis te zijn verongelukt ze bijna op de trap en verliest haar schoen. Die prins was ondertussen verliefd op  haar geworden, maar wist niet waar ze woonde. Gelukkig had die man iets met voeten, en met schoenen. En zo heeft hij haar terug gevonden.

...Dan heb je nog een boze stiefmoeder, mooi en meedogenloos, die haar dochter wil vergiftigen omdat die mooier zou zijn dan zij. Tussen haakjes, die dochter woont samen met ZEVEN mijnwerkers!?! Moest ik een boze stiefmoeder zijn... DAAR ZOU IK BOOS OM WORDEN! Allee, wat zullen de mensen zeggen... Ge zult nu zeggen: “dat is maar een vertelselke, sprekende spiegels bestaan niet...”, FOUT! Wij hebben er thuis ene. Om de vijf minuten zegt die welke crème ik moet smeren om geen rimpels te krijgen en welk water ik moet drinken om jong en vitaal te blijven.

Wat ik hier nu allemaal vertel komt niet uit Het Laatste Nieuws of den Dag Allemaal, ‘t komt ook niet van Temptation Island. Het komt uit sprookjes. Die werden vroeger verteld aan groot en klein. Aan groot ook? Ja zeker. Waarom? Kijk maar!